Klucze podstawowe i obce w MySQL

W relacyjnych bazach danych, takich jak MySQL, klucze odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu integralności i spójności danych. Dwa najważniejsze typy kluczy to klucz podstawowy i klucz obcy. Zrozumienie ich funkcji oraz sposobu implementacji jest niezbędne dla efektywnego projektowania baz danych.

Klucz podstawowy to kolumna lub zestaw kolumn w tabeli, które jednoznacznie identyfikują każdy rekord. Wartości w kluczu podstawowym muszą być unikalne i nie mogą być puste (NULL). Definiując klucz podstawowy, zapewniamy, że każdy wiersz w tabeli jest unikalny, co ułatwia operacje takie jak wyszukiwanie, aktualizacja czy usuwanie danych.

Przykład:

CREATE TABLE Uczniowie (
    id_ucznia INT PRIMARY KEY AUTO_INCREMENT,
    imie VARCHAR(50) NOT NULL,
    nazwisko VARCHAR(50) NOT NULL
)

W powyższym przykładzie kolumna id_ucznia jest kluczem podstawowym tabeli Uczniowie. Dzięki temu każdy uczeń ma unikalny identyfikator, co zapobiega duplikacji danych.

Klucz obcy to kolumna lub zestaw kolumn w jednej tabeli, które odwołują się do klucza podstawowego w innej tabeli. Klucze obce tworzą relacje między tabelami, co pozwala na powiązanie danych i zapewnienie ich spójności. Dzięki temu możemy modelować zależności między różnymi encjami w bazie danych.

Przykład:

CREATE TABLE Zamowienia (
    id_zamowienia INT PRIMARY KEY AUTO_INCREMENT,
    data_zamowienia DATE NOT NULL,
    id_klienta INT,
    FOREIGN KEY (id_klienta) REFERENCES Klienci(id_klienta)
)

W tym przypadku kolumna id_klienta w tabeli Zamowienia jest kluczem obcym, który odwołuje się do kolumny id_klienta w tabeli Klienci. Zapewnia to, że każde zamówienie jest powiązane z istniejącym klientem, co utrzymuje integralność referencyjną danych.

Dzięki kluczom obcym możemy definiować różne typy relacji między tabelami:

• Relacja jeden do jednego (1:1): Każdemu rekordowi w jednej tabeli odpowiada dokładnie jeden rekord w innej tabeli. Przykładem może być tabela Uczniowie i tabela Adresy, gdzie każdy uczeń ma przypisany jeden adres.
• Relacja jeden do wielu (1:N): Jeden rekord w tabeli A może być powiązany z wieloma rekordami w tabeli B, ale każdy rekord w tabeli B jest powiązany z jednym rekordem w tabeli A. Na przykład, jeden klient może mieć wiele zamówień, ale każde zamówienie jest przypisane do jednego klienta.
• Relacja wiele do wielu (N:M): Rekordy w tabeli A mogą być powiązane z wieloma rekordami w tabeli B i odwrotnie. Aby zaimplementować taką relację, tworzy się tabelę pośredniczącą zawierającą klucze obce odwołujące się do obu tabel. Przykładem może być relacja między tabelami Studenci i Kursy, gdzie jeden student może uczestniczyć w wielu kursach, a jeden kurs może być realizowany przez wielu studentów.

Klucze obce można definiować podczas tworzenia tabeli lub dodawać je później za pomocą instrukcji ALTER TABLE.

Przykład podczas tworzenia tabeli:

CREATE TABLE Zamowienia (
    id_zamowienia INT PRIMARY KEY AUTO_INCREMENT,
    data_zamowienia DATE NOT NULL,
    id_klienta INT,
    FOREIGN KEY (id_klienta) REFERENCES Klienci(id_klienta)
)

Przykład z użyciem ALTER TABLE:

ALTER TABLE Zamowienia
ADD CONSTRAINT fk_klient
FOREIGN KEY (id_klienta) REFERENCES Klienci(id_klienta)

Stosowanie kluczy obcych w bazach danych MySQL przynosi wiele korzyści:

• Integralność danych: Klucze obce wymuszają, aby wartości w kolumnie klucza obcego istniały w tabeli referencyjnej, co zapobiega wprowadzaniu nieprawidłowych danych.
• Łatwość nawigacji: Dzięki zdefiniowanym relacjom między